• Niet van gisteren - Heemkunde in theorie en praktijk - Fons Dierickx, Nele Provoost - pag. 4
• Van heemkunde tot creativiteit - Het traject van Felix Heidendal voor en na de Tweede Wereldoorlog - Pieter Fannes - pag. 7
• Hoe hedendaags en dynamisch erfgoed kan zijn - Transmissie van Immaterieel Cultureel Erfgoed (ICE) - Floortje Vantomme - pag. 31
• Stemmen uit het veld - Een verkenning van de heemkundige praktijk in Vlaanderen - Fons Dierickx, Nele Provoost - pag. 47
• Bouwen aan de toekomst van het verleden - Het Openluchtmuseum Bokrijk - Hilde Schoefs - pag. 67
• Sleutelwoorden voor heemkunde: een eigenzinnige keuze - Marc Jacobs - pag. 81

‘Wat is heemkunde?’ Met dit artikel van Jozef Van Overstraeten opende in 1942 de eerste aflevering van Heemkunde (V.T.B.), de onrechtstreekse voorloper van Ons Heem en dus ook van Tijd-Schrift. De heemkundige beweging in Vlaanderen stond toen nog in haar kinderschoenen, maar draagt ondertussen al een hele geschiedenis met zich mee. De talloze heemkundigen die zich inzetten voor het lokale erfgoed houden die geschiedenis tot op vandaag levend. Toch is er ook heel wat veranderd, niet in het minst door de vele evoluties die de maatschappij en de erfgoedsector doormaakten. Dat maakt dat de vraag van Van Overstraeten meer dan 70 jaar later nog steeds actueel is.

Is in zijn artikel naast een terechte vraag ook een afdoend antwoord te vinden? Het voorliggend nummer van Tijd-Schrift laat alvast zien dat heemkunde vandaag een huis met vele kamers is. Wat heemkunde is of hoe heemkunde in de toekomst vorm kan krijgen, is dus niet in enkele lijnen te vatten. Toch willen de bijdragen in dit nummer in meerdere of mindere mate handvaten aanreiken of inspiratie bieden voor een hedendaagse heemkundige werking.

Traditie/verleden en vernieuwing/toekomst zijn daarbij twee zijden van één medaille, zoals blijkt uit dit nummer. De redactie hoopt alvast dat de bijdragen van de verschillende auteurs lokale onderzoekers kunnen boeien en inspireren. Nadenken over heemkunde is noodzakelijk; nog veel belangrijker echter is het DOEN.