Frans-Jozef de Gronckel had het misschien wel stiekem gehoopt, maar zeker nooit hardop durven denken toen hij door de uitgave van zijn werkje het Pajottenland een verleden trachtte te geven en dus een eigen identiteit bedacht voor deze streek in de schaduw van de hoofdstad. Wat begon als een eerder studentikoze grap is vooral de voorbije jaren uitgegroeid tot een situatie waarbij de naam Pajottenland en Pajot zijn verworden tot eretitels. De naam Pajottenland heeft een aantrekkingskracht opgebouwd waarbij begrippen zoals rust, authenticiteit, dorpsleven, schoonheid van het landschap... spontaan naar voren treden.

De Andreas Masiuskring, de historisch-culturele vereniging uit Lennik, heeft het initiatief genomen om het standaardwerk van Jozef Vrancken, Pajottenland, een land om lief te hebben, volledig te herwerken en opnieuw uit te geven. Alle historische en heemkundige verenigingen verleenden hun enthousiaste medewerking, aangevuld met enkele individuele auteurs. De inspanning van al deze mensen resulteert in een grondig herwerkte versie van het oorspronkelijke boek, met veel nieuw tekstmateriaal.

Ook het fotomateriaal bekleedt een prominente plaats. Dit is een realisatie van Jan Decreton, een vermaard landschapsfotograaf.

In dit boek wordt de geschiedenis en het culturele erfgoed belicht van alle dorpen die deel uitbraken van het Pajottenland. Een geologische en historische inleiding en een aantal informatieve bijlagen vervolledigen het geheel.