Turken

In de tijd toen de Turken in Vlaanderen waren, leefde er in het dorp Teralfene een machtig ridder. Op zekere dag rukten de boze heidenen in de streek waar de ridder woonde op en ze waren zo talrijk dat het niet te zeggen is. Daarom riep de ridder al zijn soldaten bijeen en gaf eenieder wat er voor de strijd nodig was. "Wees niet bang van de Turken" zei hij, "het zijn immers maar heidenen en wij zijn christenen, die door het dierbaar bloed van Jezus van het geweld van Satan en zijn aanhangers afgekocht en verlost zijn". Terwijl hij aldus sprak, rukten de Turken vooruit en hun leger was zo groot dat het zeker en vast tien vierkante kilometers bedroeg. Toch kende de ridder geen vrees, maar hij vouwde de handen samen, hief de ogen ten hemel en bad: "Heilige Moeder Gods, help ons met uw zoet, lief zoontje, het kindje Jezus, opdat wij deze boze heidenen overwinnen mogen". Nauwelijks had hij dat gebed gezegd, of Jezus Moeder verscheen hem aan het hemelgewelf, ze reed op een muilezel en gaf de soldaten een teken dat zij de vijand aanpakken zou. De ridder die het ook zag, riep hun toe: "Val aan, mijn lieve soldaten en gezellen, de Moeder Gods helpt ons en als wij overwinnen zullen wij haar daarvoor een kerk bouwen".

Zotten

Betekent hier niet zwakzinnig of gek, maar wel plezant, grappig, speels.