Algemeen Nederlands
't Gebeurde hier op 't einde van de tweede oorlog. Engelse en Amerikaanse vliegtuigen vlogen dag en nacht naar Duitsland om daar te bombarderen. Met twintig, dertig tegelijk vlogen ze met zwaar geronk ook over Gooik naar het oosten. Met die eskaders bommenwerpers vlogen ook jachtvliegtuigen mee als bescherming.
Aan de vleugels van die jagers hingen reservebenzinetanks. Als die leeg waren, gooiden de piloten die onderweg naar beneden. En zo gebeurde het dat er soms hier of daar een lege benzinetank op een veld neerkwam…
Op een namiddag in 't najaar van '44 werd hier op 't Gooikeveld eens zo'n lege tank afgegooid. Een jonge kerel uit Terlo was daar die namiddag in de kouter rapen aan het trekken. Jozef, zo heette hij, was achttien en nogal nieuwsgierig.
Hij hoorde een vliegtuig, keek op en zag nog net zo'n brandstoftank vallen op een boogscheut van hem. Hij rende ernaartoe. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat die tank net een grote groene sigaar leek. Er stonden witte letters op die hij niet kon lezen en er was een rond gat in, zo een greep groot. Hij stak er zijn hoofd doorheen om eens te zien wat erin dat vat zat. Maar hij zag helemaal niets: 't was er donker in. 't Stonk erg naar benzine.
Nieuwsgierig als hij was, wou hij toch weten wat erin zat.
Hij streek een lucifer aan om er eens in te lichten. Wat er toen gebeurde, wist hij nadien niet meer zo goed. Er volgde een zware knal die ze tot in Terlo konden horen. Zijn haar was verzengd en 's anderendaags was z'n hoofd dubbel zo groot als gewoonlijk.
Thuis kreeg hij een flinke bolwassing.
"Weet jij dat dan niet?" vroeg z'n vader, "nieuwsgierige mensen leven niet lang!"A
Aan de vleugels van die jagers hingen reservebenzinetanks. Als die leeg waren, gooiden de piloten die onderweg naar beneden. En zo gebeurde het dat er soms hier of daar een lege benzinetank op een veld neerkwam…
Op een namiddag in 't najaar van '44 werd hier op 't Gooikeveld eens zo'n lege tank afgegooid. Een jonge kerel uit Terlo was daar die namiddag in de kouter rapen aan het trekken. Jozef, zo heette hij, was achttien en nogal nieuwsgierig.
Hij hoorde een vliegtuig, keek op en zag nog net zo'n brandstoftank vallen op een boogscheut van hem. Hij rende ernaartoe. Toen hij dichterbij kwam, zag hij dat die tank net een grote groene sigaar leek. Er stonden witte letters op die hij niet kon lezen en er was een rond gat in, zo een greep groot. Hij stak er zijn hoofd doorheen om eens te zien wat erin dat vat zat. Maar hij zag helemaal niets: 't was er donker in. 't Stonk erg naar benzine.
Nieuwsgierig als hij was, wou hij toch weten wat erin zat.
Hij streek een lucifer aan om er eens in te lichten. Wat er toen gebeurde, wist hij nadien niet meer zo goed. Er volgde een zware knal die ze tot in Terlo konden horen. Zijn haar was verzengd en 's anderendaags was z'n hoofd dubbel zo groot als gewoonlijk.
Thuis kreeg hij een flinke bolwassing.
"Weet jij dat dan niet?" vroeg z'n vader, "nieuwsgierige mensen leven niet lang!"A
Guuëks
't Gebuidn iê op 't léste van den twieëden uirlog. Iengelske én Ameiriekonsjke vliêgers vlougen dag én nacht noeë Dosjland oem doeë te boembardeirn. Mei twienjteg, détteg tegelèèk vlouge ze mei zwoeër geroenk uuk bouve Guuëk noeë 'n uuësn. Mei dei skadrongs boemewerpers vlougen uuk jôgers mei as beskérmienk.
Oeën de vluigers van dei klèèn vliêgmasjienn oenken rézérve-naftbakken. As dei lèèg woeërn, smeitn de pieloutn dei onderwèègen benein. En azuuë kwamp et dat er vantèèd iê of doeë ne lèègen naftbak op 't véljdj lâ…
Op nen achternoên ien den bômes va '44 wier iê op 't Guuëkevéljdj zuuë nen naftbak benénggewerpen. Ne joenge snèùver èùt Terluuë was doeë dânn achternoên ien de kaater luuëf oeën 't trékken. Zjouzéf, zuuë ietjn aj, was achttieng joeër én nogal nuûsgiêreg oeëngelèèd.
Aj uuërn ne vliêger. A loenkn op én zôg nog zjuust nen naftbak valn op nen bougskuit van em. A liêp doeë noeëtoê. Va ketbâ gezieng was dânn bak pesiês 'n gruuëte gruûn siegâr. Doeë stonte wuute letters op dat 'n niê koest leizn en doeë was e rond gat ien, ne greip gruuët. Aj stôk zèè kop doeëdui oem ne kieë te zieng wat dat doeë ien zôt. Moeë aj en zôg niêziêken: 't was doeë te doenker ien. 't Stoenk nèèg noeë 'n naft.
Kerjuis gelék as 'n was, wâ 'n toch weite wat dat doeë ien zôt.
A dei ne krasjter brann oem doeë ne kieë ien te liechn. Wat dat er dèèn gebuidn, da wiesn dernô niê goê nemieë. Doeë volgn nen dieke slag da ze tot ien Terluuë guuëd ân. Z'n oeër was verziengeld én sanderndôs was zèè kop nog zuuë diek as va gewoenjtje.
Tèùs kreig 'n ne kieë goê z'n saloeë.
"Wétje gâ da niê ? " zâ ze vâder, "kerjuize mostoeëdpotte lèève niê lank!"
Oeën de vluigers van dei klèèn vliêgmasjienn oenken rézérve-naftbakken. As dei lèèg woeërn, smeitn de pieloutn dei onderwèègen benein. En azuuë kwamp et dat er vantèèd iê of doeë ne lèègen naftbak op 't véljdj lâ…
Op nen achternoên ien den bômes va '44 wier iê op 't Guuëkevéljdj zuuë nen naftbak benénggewerpen. Ne joenge snèùver èùt Terluuë was doeë dânn achternoên ien de kaater luuëf oeën 't trékken. Zjouzéf, zuuë ietjn aj, was achttieng joeër én nogal nuûsgiêreg oeëngelèèd.
Aj uuërn ne vliêger. A loenkn op én zôg nog zjuust nen naftbak valn op nen bougskuit van em. A liêp doeë noeëtoê. Va ketbâ gezieng was dânn bak pesiês 'n gruuëte gruûn siegâr. Doeë stonte wuute letters op dat 'n niê koest leizn en doeë was e rond gat ien, ne greip gruuët. Aj stôk zèè kop doeëdui oem ne kieë te zieng wat dat doeë ien zôt. Moeë aj en zôg niêziêken: 't was doeë te doenker ien. 't Stoenk nèèg noeë 'n naft.
Kerjuis gelék as 'n was, wâ 'n toch weite wat dat doeë ien zôt.
A dei ne krasjter brann oem doeë ne kieë ien te liechn. Wat dat er dèèn gebuidn, da wiesn dernô niê goê nemieë. Doeë volgn nen dieke slag da ze tot ien Terluuë guuëd ân. Z'n oeër was verziengeld én sanderndôs was zèè kop nog zuuë diek as va gewoenjtje.
Tèùs kreig 'n ne kieë goê z'n saloeë.
"Wétje gâ da niê ? " zâ ze vâder, "kerjuize mostoeëdpotte lèève niê lank!"