Pieren

Het is zeker dat sinds mensengeheugenis de Ravelaars bekend stonden als arme lui. Dat had waarschijnlijk zijn oorzaak in de armoede van de bodem. De welvaart in vroegere eeuwen hing helemaal af van de grond. Zo is het dan wel te begrijpen dat onze voorouders bekend stonden als arme tobbers als u weet dat er geen enkele aardworm (pier) in de Ravelse grond te vinden was. Pieren leven in vette (vruchtbare) gronden. Men kan dus wel begrijpen dat de vreugde hier groot was toen de eerste pier hier te zien was (verbetering grond ... vruchtbaarder = meer gewas, dus meer rijkdom). Zo wordt verteld dat onze voorzaten zich danig verheugden als bij het bewerken van de grond, de eerste pier bovenkwam. Men stopte met al hun werk en gingen het goede nieuws onmiddellijk aan de koster melden. Die luidde de klokken om het nieuws bekend te maken. Men was van mening dat de armoede voorgoed verdwenen was, zolang de pier in Ravels bleef. Nu was de vraag, hoe gaan we de welvaart hier houden? De notabelen kwamen bijeen, de pastoor, de burgemeester, de smid, de timmerman, de schipper... Ieder deed zijn voorstel om de pier hier te houden, zodat Ravels zou kunnen wedijveren met alle omliggende dorpen. Uiteindelijk had de smid het middel gevonden. Hij zou een stevige ketting maken en hiermee de pier vastklinken aan de kerk. Hij zou niet kunnen vluchten. Aan de hele omgeving werd dit verhaal van de smid rondverteld, iedereen wist dat de pier voorgoed vastgeklonken bleef. Massa's mensen kwamen er naar kijken, velen hebben hem zien liggen en spijtig genoeg velen niet. Maar dat is dan te wijten aan het weer, want niettegenstaande de sterke ijzeren ketting kruipt hij nog in de grond. Vele jaren later, juist op die plaats waar de pier aan de ketting gehangen heeft, werd tijdens de renovatie van de kerk, een eeuwenoud document en recept gevonden.