Algemeen Nederlands
't Gebeurde ruim veertig jaar geleden.
Bakker Omer is dan buurman van De Cam. Hij heeft een tweeloop en schiet in 't geniep hazen en konijnen. In De Cam woont Cyriel Wauters, aannemer. Voor De Cam en in de schuur ligt allerhande bouwmateriaal. Achter de bakkerij heeft de bakker zijn groententuin. Die tuin grenst aan De Cam.
Op een dag vinden de metselaars van de aannemer achter in De Cam een konijnenvel dat daar te drogen hangt. Dat brengt hen op het idee om de bakker een poets te bakken, wel wetend dat de hij een verwoed stroper is.
Ze verstoppen het vel in de tuin van de bakker tussen de kolen. Aan dat konijnenvel maken ze een lang touw vast. Met een eind van dat touw zitten ze verstopt onder een struik achter de omheining.
Eén van die mannen gaat dan in de bakkerswinkel vertellen dat er een konijn zit in de tuin. De bakker loopt erin. De mannen trekken aan het touw. De bakker schiet zes keer op een droog konijnenvel...
Woedend verwenst hij de metselaars als hij merkt dat hij gefopt is.
Guuëks
Iê teigen den Aa-e Kam woenjn joeëre gelein Mèèreken den bakker, uuk Bakkerken genuumd. Bakkerken, oemdat 'n bakker was.
Mèèreken, oemdat 'n èègelék Omer ietjn én uuk oemdat 'n niê van de groesjtje was. Moeë, aj was wél ardiê...
Ien De Kam woenjn ien dânn tèèd Rieleman of Cyriel Wauters. Rieleman was mieëster masjer, oeënneimer van alle masjelwérk. Aj â twieë ploegen masjers ien diensjtj.
Ien 't skuû van De Kam lâ semént, baksjtjieënn én ander baamatriê-oeël. Doeë stont uuk de kamiêjong. Bèùtn, vui 't skuû, op de koêr, lôgen uuëpe zôvel, rèènzand, gravieë én kârn.
Mèèreken was duus bakker én gebuûr va Rieleman. Uile gelèèg kwamp teigenieën. Achter Mèèr z'n èùs mei den bakkerswienkel stont den ouven én doeë teigen lôgen onder 'n afdak élzjen asjels vui 'n ouven 't ieëtn. En achter dânn ouven lâ Mèèr zèè leguumenof. Dânen of poljn oeën 't skuu van De Kam.
Rieleman ze volk, da woeërn de masjers, de knôpen én de sjoffèùr,dei vertrokken alle dôgen 's mérges van ien 't skuû van De Kam noeë den travou woeë da ze beizeg woeërn.
Op ne kieë woeëre ze iêvest èùtgerèègerd. Ze woeëre noeë De Cam weirgekommen. En ze goenken 't skuû ne kieë opkosjken tot as 't tèèd was. Ge wétj wél da masjers plezante manne zèèn, da nèèg kuune wérken, moeë dat uuk gèèrn 'n fars èùtoeëln. En zuuë émme ze Mèèreken ne kieë goê liege gad. Ze wiesn dat 'n nen twieëluuëp â én dat 'n gieënn oeës koest zieng luuëpen achter z'n èùs.
Naa ienk doeë van achter ien De Kam e konèènevél te druuëgen. Ien dânn tèèd kwamp er iê alle joeërn ne vorreman rond dat dei gedruuëgde véln opkocht. De ménsjke stôken ne wies struuë ien zuuë e vél vui bèèter te druuëgen. Ieën van dei masjers â e gedacht.
Aj kroup stielekes ouver den droeëd va Mèèreken zèènn of én stopn da konèènevél mei dâne struuëwies ien tuusken de kuuëln. 't Was pesiês 'n écht konijn. Dèèn mokn aj oeën da vél 'n lange kuuër vast. En mei 'n ienje van dei kuuër zôte ze san twieën gestopt achter de skuûmuûr onder ne fliêrn oegel. Dèèn goenk ieëne van d' ander mann, ieënn dat em goê serjuis koest aagen, (was 't Oeësken of was 't Fonjtje va Plasses?) noeë den bakkerswinkel.
't Was Magriet, Mèèreken z'n vraa, da vuire kwamp. En as ze uuërn dat doeë e konèèn ien uiln of zôt, dèèn goenk ze egaa uie man roêpen. Mèèreken kwamp aldoeë. En van zuuë gaa datn uuërn dat er 'n diek konèèn ien zèènn of zôt, oljn aj rap zèènn twieëluuëp èùt de kas én liêp op z'n tjieënn noeë 'n of.
En van onder de fliêrnoegel zôgen dei twiee sloebers oê da Mèèr verziechteg van achter 'n ouve kwamp. Ze trokke mei klèèn snoepkes oeën dei kuuër. Mèèreken loenkn ouver z'n brieleken. 't Was pesiês of da konèèn zôt te knabbeln oeën de sprèùtn. Wacht ne kieë! Mèèr miekn én skout twieë kieërn: bâf! bâf! Ge zôgt 't oeër vliêgen tuusken de kuuëln! Ze gôve weir e snoepken. Mèèr skout venèèr 'n sjâf! En - 't was niê oem geluuëven - nog boezjeirn da konèèn én vedroem skout Mèèr. Naa vlougen doeë stuuken af! Moeë naa â 'n dui dat er iêt niê klopn. Aj stermn doeë noeëtoeë. Aj zôg da konèènevél. A zôg dei kuuër. En a zôg dei mann da naa achter den droeëd woeëre komme stoeën. En ze vroegen em gieël serjuis: "Eèjem, Mèèreken?"
't Skanjtj da Mèèr dèèn ien 'n vrieëtege vlammeste kolèère geskoutn és. Aj drieëgn zelfs: "Oeë, gajske lieëreke lern, aske aaln naa niê spoejt dagge biene zèèt, skiêtek de broek van aale gat!" Op slag én oemkieër mokn alleman em èùt de voêtn, want as Mèèr em stuuërn, dèè was 't onoeëres gemandj.
Joeërn dernô wier ien Guuëk nog vertéljdj oê da Bakkerken zés kieërn op e konèènevél skout...